Mozart's voorliefde voor klarinet en bassethoorn (een alt-versie van de klarinet) is bekend en komt bijna nergens beter tot uiting dan in de 25 stukken voor drie bassethoorns, die door de uitgever Simrock uit Bonn rond 1810 werden gereorganiseerd tot de vijf vijfdelige Divertimenti in Bes, die onder K 439b zijn samengebracht. Waarschijnlijk had Mozart nooit de intentie de 25 losse delen op deze manier te organiseren maar sinds de uitgave van 1810 worden ze zo uitgevoerd. De werken vormen een hoogtepunt in het repertorium voor klarinettrio: Mozart gaat een stap verder dan tijdgenoot J.C. Bach door de melodie diepgaander harmonisch uit te werken, maar emoties zijn nooit veraf, zoals in het adembenemend mooie Larghetto van het 2e Divertimento.

Frank Blockhuys (2013)